Pure me … Authenti-C
Hier zit ik dan met een big smile genietend op het strand, de zeebries die men haren lekker in de wilde weg laat dansen en ik die glunder. Wauw wat is het leven mooi.
Kon ik dit altijd zo zeggen? Absoluut niet, goh wat zijn er tijden geweest dat ik alles en iedereen in vraag stelde, men ogen eruit huilde en enkel een enorm knagend gevoel ervaarde. Was mijn weg makkelijk die me geleid heeft tot hier? `begod niet` maar zoals het cliché luidt “ difficult roads often lead to beautiful places”
Wat heeft me hier op het strand van Albufera het natuurreservaat bij Valencia gebracht? Men ochtenden startend met Yoga, de zon op men snoet, de zingende vogels en het ruisen van de zee op de achtergrond….
Een intense pijn, een kwelling die achteraf mijn mooiste geschenk bleek te zijn. ´vrijheid en authenticiteit´.
Het licht ging letterlijk uit. En daar stond ik dan, met men rug tegen de muur. Ik kon niet meer, een kortsluiting in men hersenen. En de enige vraag die doorheen men hoofd spookte: `wie ben je hier aan het voorliegen?´ IK, mezelf en niemand anders…. Dit is niet mijn leven, ik leef een leven dat niet van mij is. Plots was ie daar, heel hard, men innerlijke stem. Krachtig: STOP!
Werkend in de psychiatrie, waar ik jaren met passie en voldoening het beste van mezelf heb gegeven. Ik groeide en bloeide er, was gedreven en enthousiast…. Tot hier en daar een klein stemmetje nu en dan me de vraag stelde, is het dit wel wat je wil…. Wil je dit nu echt? Dan koos ik ervoor om nog een therapiecursus te volgen of om nog een reis te maken, mezelf te ontplooien en ontwikkelen, mezelf de nodige uitdaging te bieden, alles om maar niet naar dat stemmetje te hoeven horen.
Want `he hoezo ik ben niet tevreden met het leven dat ik leef?´ leuke job, leuke collega´s, een leuk sociaal leven, een leuk flatje in de stad, een uitgroeiende coaching praktijk in een groepspraktijk,… en toch… `NEE´ dit is het niet.
Wat voelde ik me gefaald, schuldig, een ontevreden persoon, schaamte,… er ging zoveel door me heen als anderzijds ook niets. Leegte dat voelde ik. ´Burn-out´was de term. Wat een understatement! Een ware identiteitscrisis waarin men natuurlijke zelf zich niet langer meer wilde verschuilen. Jarenlang doen, handelen en zelfs denken vanuit wat er `verwacht´ wordt, `hoe het hoort te zijn´. `Be the good girl´…. Een echte peoplepleaser. En daar stond ik dan. Letterlijk van geen hout pijlen weten te maken. Wat toen als een nachtmerrie aanvoelde heeft me nu gebracht waar ik wil zijn. Dicht bij mezelf en mijn eigen authentieke ik. Het leven zo invullen als ik zelf wil, wat goed voelt voor mij. Het heeft ervoor gezorgd dat ik eindelijk die stap durfde te zetten om mijn droom waar te maken. Zo lang erover gedroomd, vervolgens erover durven spreken… en nu, hier is die dan…. Pure me – Authenti-C. Mijn eigen concept bestaande uit de Oosterse wijsheden van de yoga, Westerse wijsheden uit de psychologie en een grote portie ervaringsdeskundigheid.
A star can’t shine without darkness. Onze diepste dalen openen vaak een prachtige nieuwe weg.
Benieuwd of Authenti-C jou kan helpen een nieuwe weg in te slaan?
